د صالحینو او اولیاء څخه د مدد د غوښتنې صحیح شرعي معنی څه ده؟

ځواب:

له پیغمبرانو او صالحینو څخه د مدد د غوښتنو شرعي معنی دا ده چې دوی د نفع لپاره اسباب دي.

لکه څنګه چې زمونږ څخه یو څوک د ناروغۍ د درملنې لپاره د ډاکټر څخه مرسته غواړي، د هغه په اړه په  دا تصور نه کیږي چې ډاکټر په دې حالت کې د شفا پیدا کوونکی یا د ناروغۍ په لیرې کولو کې تاثیر ولري، بلکه، د اسبابو څخه د مرستې په لټه کې او د متخصصینو څخه د پوښتنې له باب ورته رجوع کیږي،

په همدې ډول اولياء او صالحان هم د خداىﷻ له لوري د خلکو د لارښوونې، د هغوى د حالاتو د سمون او د تربیت لپاره او د دوی ظاهر او باطن څارلو لپار چې تر څو دوی د ظاهري او باطني ګناه له عذاب څخه خلاص شي وسیله ګرځول شوي دي.

لکه څنګه چې د الله تعالی په قول کې راغلي: {وَذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَبَاطِنَهُ} [الأنعام: 120] ژباړه: «تاسي هم له ښكاره ګناهونو څخه ځان وژغورئ او هم له پټو څخه»، ځکه چې دوی په هغه څه کې چې الله تعالی دوی ته د خپل دعوت د خپراوي او د مسلمانانو په ظاهري او باطني خدمت ورسپارلی د تخصص او ذکر اهل او خاوندان دي، په دې کې د دوی د ژونديو او وفات شویو ترمنځ توپیر نشته؛ دوی پخپله ګټه یا زیان نه رامینځته کوي ، بلکه د خدای له خوا وسیله دي.

او له دوی څخه د مدد غوښتنه په حقیقت کې له خدایﷻ څخه غوښتنه ده چې مونږ سره هغه رقم مرسته وکړي چې دخپلو اولیاوو او صالحینو بندګانو سره یې کړې ده، او دا چې مونږ ته د دوی په وسیله او د دوی په لاس خیر جاري؛ د دوی د اکرام له امله ځکه چې دوی د اللهﷻ محبوب او د هغه ترټولو غوره بندګانو او د دوی د قربت له مخي، دا هغه څه دي چې د صحابه کرامو، تابعينو، تابعينو او عاملينو علماوو په شمول د مسلمانانو سلف او خلف د ټولو عمل پرې جاري دی او په دې کې د هغو کسانو لپاره اعتبار نشته چې له دې تفکر څخه انحراف او يا انکار کوي.